" माझी स्वप्न परी "

" माझी स्वप्न परी "

नखरे तुझी चाल तुझी 

अशी का  लाजते 

देहा च्या अंतरी 

हलचल हि चालते 

ओठावर लाली तुझ्या 

गालावर खाली 

बागेतील कोमल काळी 

प्रमाणे तू भासते 

  

केस तुझे जेव्हा 

उडतांना पाहतो 

आकाशी जणू 

काळोख मावतो 

बोलताना तुझे शब्दी 

मन हे टिपते 

बावऱ्या मनावर 

आशेची किरण झळकते 

नजरेतून तुझ्या 

असे का ? स्वर निघतात 

मनाला ग ते अति भावतात 

मनाला ग ते अति भावतात 

कवी 

सतिश भोने 

" मन स्पंदन "

 " मन स्पंदन "

तू अबोल अबोल 

मी बोलका पक्षी 

तू अजान अजान 

हि जाणीव माझा मनी 

तुझे उपकार माझावर 

मी तुझाच ऋणी 

मी मोकाट मोकाट 

भय मला कुणाचे 

तूझं वर दडपण 

पण साऱ्या या जगाचे 

जग आहे नश्वर 

ते तर संपणारच 

मग भैय या जगाचे 

तुझ्याच का ग मनी  

कवी 

सतिश भोने 

" अबोल प्रमे "

" अबोल प्रमे "

तिच्यावर प्रमे असून हि
तिला बोलत नाही
मनातले आपल्या गुपित
खोलात नाही. 

तुटेल विश्वास तिचा
असे मनाला वाटते
मानून तर बोलाया
मन खूप  घाबरते

ती समोर आली की
एक शब्दी हि सुचत नाही
आहे तुझ्यावर प्रमे
एवढे सुद्धा बोलू शकत नाही 

असे वाटे तिनेच समजून घ्यावे
दोन शब्द प्रेमाने आपल्याशी बोलावे
मनातले मी नाही खोलू शकत गुपित
पण तिने मात्र जरूर खोलावे 

प्रमाचे हे नाते आसे का असते
मनातल्या मनात सर्व खेळ चालू असते
मनून तर मनतात
प्रेमे हे अंधळे  असते .
प्रेमे हे अंधळे  असते . 

कवि 

सतीश भोने 

www.satishbhone.blogspot.com

डॉ . ए पि जे अब्दुल कलाम

डॉ . ए पि जे अब्दुल कलाम

देशभक्त ते होते थोर
त्यांना माझा सदैव नमस्कार

हळहळ लागली सर्वांना
कोण सागेल त्या दुखी जिवांना
डॉ . ए पि जे अब्दुल कलाम
सोडुन गेले आपणा सर्वांना

थकला सारा देह
हरविले देहभान
जेव्हा आमास कळाले
हरविले आमचे मिसाईल मैन

तुमी देशाला दिली शिकवण
आपले सारे आयुष्य आर्पुन
कशी नाही राहणार तुमची
आठवण हदयात साठून

पुन्हा यावे तुम्ही जन्माला
एवढेच वाटते आम्हाला
कारण तुमच्या सारख्या
देश प्रेमी ची
गरज आहे या देशाला
गरज आहे या देशाला

कवी
सतिश भोने

" पावसात तू "

      " पावसात तू "

मुसळधार पाऊस अन 

          पावसात तू दिसली 

अलगत अशी का ?

          माझ्याकडे पाहुन तू हसलीस. 

मला हि तू पावसात 

          भिजायला बोलावले 

मोरा सारखे एक मेकसवे 

             नाचायला बोलावले 

     ओलेचींब होऊन नाचू लागलो 

     पावसाची गाणी आपन गाऊ लागलो 

तो पाऊस सातत यावा 

          असे वाटते मनो मनी 

गुंजावे माझे प्रमे स्वर 

            तुझ्या ग कानो कानी 

मन मोहरून टाकले माझे 

                तू मला पावसात बोलावून 

लुटुया पावसाची मोज मजा 

                   बेधुन्द होऊन बेधुन्द होऊन 

   

कवी 

सतीश भोने 

" तुझी वाट पाहून "

  " तुझी वाट पाहून "

नैञ शीनले तुझी वाट पाहून ,

का ग सखे तु आली नाहीस धाउण.

बातमी तर तुझी अगोदरच आली , 

तु यॆनार अशी चाहूल माणाला लागली.

का आली नाही काही , 

कळू शकेल काय ?

तुझे माझे सुर कधी ,

जुळू शकेल काय ?

तुझी वाट पहण्या शीवाय, 

मी काही करू शकत नव्हतो.

वाट आणी फक्त वाटच् पाहत होतो.

कविता लिहीतो मी तुझ्या साठी, 

कविता लिहीतो मी तुझ्या साठी, 

तरसतो ग! सखे फक्त , 

तुझ्या एका नजरे साठी. 

तुझ्या एका नजरे साठी.

* कवि *

$@tish Bhone.

satishbhone@gmail.com

" प्रेम "

" प्रेम "

"मी तुझ्या जवळ आलो,

 तर तुझ्ये ह्रदय धक-धकत् 

 हेच तर माझ्या प्रेमाच्, 

पहिल प्रतिक होत."

" दुरुनही तु मला पाहतेस्,

 नजर खाली झुकवतेस्,

लाजेन का होईना

, पण तु बावरी होतेस् "

" चुकतर माझीच होती,

 सजाही मीच् भोगतो,

 तुझी आठवण काठुण,

 असाच मी जगतो. "

"ह्रदया मध्ये तुझ्याही प्रेमाचा,

बहर् येत असावा,

 पण तुला तो व्यक्त 

करता येत नसावा "

" तो तर जगाला दाखवायचा, 

एक भाग होता.

 तुझा आणी माझा तर्,

 तो एक लपंडाव होता. "

-कवि-

$atish Bhone.

" पाऊस आठवणीचा "

" पाऊस आठवणीचा "

 काल पाऊस पडतांना ,
तुझी आठवण आली ,
मण गेले बहरुणी अण ,
सामोरे तु दीसली.
पाऊसाचा वेग बघतांना ,
ह्दय फुलुणी गेले,
तुझ्या गालावरील खळी ,
बघाया माझे मण आतुरले.

पावसाची सरी जसे ,
अंग वाेलेचम्ब करते ,
तसेच तुझ्या प्रेमाच्या वर्षावा मधे ,
माझे मण ही वाेले हाेते.

पावसाळा गेल्या नंतर तर ,
वसंत ऋतुचे आगमण होते ,
फुलांना येतेा बहर ,
सर्व फुलुणी दिसते.

झेनेलीयाच्या फुलांना ,
तुझ्या हातामधे पाहीले ,
लाजेणे ते फुल तु ,
खाली टाकले.

* कवी* 

$@tish Bhone.